مرگ یک بخش غیر قابل انکار از زندگی است و چه بخواهیم وچه نخواهیم ،ا زخردسالی کودکان نسبت به آن کنجکاو می شوند و به فهمیدن و پرسیدن درباره ی روشهایی که احساس غم مربوط به آن را به طور طبیعی نشان بدهند علاقمند هستند ، روشهایی که بزرگترها آن را عزاداری می نامند.
شاید باعث تعجب باشد که بدانید حتی کودکان دو ساله نیز از مرگ آگاه هستند، کودکان در قصه هایشان یا برنامه های تلویزیونی از مرگ می شنوند، یا در اطراف خود حیوانات خانگی و یا خیابانی مرده رامی بینند .علی رغم این موارد ،هیچ کدام از کودکان مفهوم مرگ را نمی دانند .آنها نمی توانند مفهوم همیشگی بودن مرگ را درک کنند و در عوض ،آن رابه عنوان یک اتفاق موقت و قابل برگشت در نظر می گیرند.
آنها تصور میکنند که اجساد هنوز می خورند و می خوابند و کارهای همشیگی خود را انجام می دهند، فقط با این فرق که آن کارها را یا در آسمانها و یا در زیر خاک انجام می دهند . حتی وقتی یکی از والدین یا خواهران و برادران آنها می میرد او نمی تواند این تصور را برای آنها در نظر بگیرد.
کودکان به روشهای مختلف نسبت به مرگ واکنش نشان می دهند
اصلا تعجب نکنید اگر کودک دوساله ی در آموزش مهارت توالت رفتن پس رفت کند یا کودک پنج ساله ای نخواهد به مهد کودک همشیگی اش برود، چرا که می خواهد بداند چرا برنامه روزانه اش تغییر کرده است.او با خودش فکر می کند چرا به ناگهان جهان اطرافش این همه نگران کننده شده است. از سوی دیگر ممکن است کودکی دیگر هم باشد که اصلا واکنشی نسبت به مرگ نشان ندهد یا گاه گاهی در بین شادی وخوشحالی کودکانه اش به یاد آن بیفتد که این هم کاملا طبیعی است و دلیل سنگ دلی کودک نیست. اصولا کودکان این مفهوم را کم کم و به آهستگی درک می کنند و نباید انتظار داشت که همه موضوعات را دریک لحظه یا در یک روز بفهمند وحتی بسیاری از آنها تا وقتی که کاملا احساس امنیت نکنند ،به احساس غم خود اجازه ظهور نمی دهند ،یعنی این فرایند ممکن است ماهها یا سالها به طول بی انجامد ،به خصوص اگر مرگ عزیزی را یا شاهد باشد. بعضی از کودکان رفتارهایی انجام می دهند که به نظر عجیب می رسد ،مثل بازی تشیع جنازه یا ادای مردن کسی را در آوردن .این هم امری طبیعی ست ،حتی اگر به نظر بزرگترها غیر معقول برسد .بنابراین این روش ابراز احساسات در مورد مرگ را نباید ازکودک گرفت.
احساسات خود را در مود مرگ توضیح بدهید. سوگواری یک قسمت بسیار مهم برای التیام غم مرگ عزیزان است واین هم در مورد بزرگسالان وهم در مورد خردسالان صادق است.
کودک را نباید با سوگواری شدید ، وحشت زده کرد ،ولی از طرفی هم نباید مساله را بی اهمیت جلوه داد .به کودک باید توضیح داد که بزرگترها هم نیاز به گریه کردن دارند و اینکه ما به خاطر از دست دادن کسی ناراحت هستیم. در غیر این صورت کودک کنجکاوانه تغییرات خلقی شما را درک می کند و بخصوص وقتی حس کند مساله ای وجود دارد ،ولی شما سعی در مخفی کردن آن موضوع دارید نگران تر می شود.
به سوالات کودک پاسخ دهید.کنجکاوی کودکان در مورد مرگ یک امر عادی ست و نباید از سوالات آنها فرار کرد،بلکه بهتر است از فرصت پیش آمده استفاده کرده و به کودک کمک کنیم تا بتواند با مساله از دست دادن دیگران روبرو شود.