خلوتم را با تو شریک می شوم

روانشناسان عقیده دارند که زندگی زناشویی اصولاً یک نوع نزاع دوستانه است و اختلاف خلقت بین آن دو ایجاب می‏کند که با یکدیگر پرخاش و نزاع کنند. منتها خداوند حکیم طوری این دو جنس مخالف را با همدیگر جوش داده و بین آنها الفت ایجاد کرده است که پرخاش و تندخویی‏ها در برخی از اوقات ثمربخش واقع شده، نظام خانواده و اجتماع از این راه برقرار می‏گردد.
از این رو کمتر خانواده‏ای است که در طول زندگی زناشویی خود دچار بحران‏های زودگذر نشود. غالباً اختلافات جزئی و کلی در اکثر خانواده‏ها بین زن و شوهر امری است طبیعی که نه تنها به مراحل خطر و بحران شدید و جدایی نمی‏کشد بلکه دنبال آن یک نوع محبت و سازش می‏آید و در حقیقت یک‏نواختی در زندگی را که عامل برخی از گرفتاری‏های خانوادگی است از بین می‏برد و از این جهت پیدایش تندخویی‏های آرام و لطیف به هیچ‏وجه جای نگرانی نیست. مهم این است که بدانیم چه زمان و چگونه با مسایل برخورد کنیم و از چه روشی برای به سرانجام رساندن اختلافات بهره ببریم. دکتر باخ، روانشناس نامی می‏گوید: اگر پرخاش و نزاع اصلاً صورت نگیرد ناراحتی‏های دو طرفه انباشته و متراکم شده و یکباره کوه آتشفشان منفجر می‏شود و البته دیگر در این موقع آشتی غیرممکن است یا بسیار‏بسیار دشوار. یکی دیگر از کارشناسان امور خانواده می‏گوید: عدم موافقت‏ها همیشه جدایی پیش نمی‏آورد بلکه پیش از ناسازگاری عدم توانایی طرفین در غلبه بر مشکلات موجب جدایی می‏شود.
وقتی احساسات خصومت‏آمیز و عصبانیت زیاد بر وجودتان مستولی است و سخت عصبانی هستید اصولاً از تصمیم گرفتن و هر گونه انتقاد بپرهیزید. راه حل اختلافات خانوادگی زن و شوهر
1- آشنایی و عمل کردن به وظایف و حقوق یکدیگر. اگر هر یک از طرفین بدانند که امور خانواده باید به جای قانون و قاعده  با اخلاقیات سر وسامان بگیرد و طرفین به جای قانونی بودن، اخلاقی با یکدیگر رفتار کنند دیگر جایی برای نزاع و کشمکش باقی نمی ماند . لذا وقتی اخلاق حکم فرماست ، پای گذشت، ایثار، محبت، انعطاف پذیری و ... نیز به زندگی باز می شود .
2- زمانی را برای گفتگو و گوش دادن به صحبت‏ها و احیاناً انتقادهای یکدیگر قرار دادن و هر یک از زن و شوهر بدانند که وقت انتقاد چه موقعی است.
در قانون اسلام آمده است که وقتی احساسات خصومت‏آمیز و عصبانیت زیاد بر وجودتان مستولی است و سخت عصبانی هستید اصولاً از تصمیم گرفتن و هر گونه انتقاد بپرهیزید. چنانچه روانشناسان می‏گویند: روابط زن و شوهر وقتی صمیمانه باشد انتقاد سازنده معجزه می‏کند. بهترین موقع انتقاد زن و شوهر از یکدیگر هنگامی است که استراحت لازم را کرده باشند و به اصطلاح سرحال باشند. زن‏ها باید حتی‏الامکان سعی کنند انتقاد خود را از شوهرانشان در میان اعضای خانواده به خصوص در حضور افراد فامیل و خویشان مطرح نسازند.
به لحاظ روان شناختی کودکانی که در مشاجره های پدر ومادر حکم قاضی را پیدا می کنند و توسط والدین در مشاجرات دخالت داده می شوند بیشتر در معرض اختلال های وسواس گونه قرار می گیرند
3- سازش باید دو طرفه باشد نه اینکه همیشه یکی از دو طرف کوتاه بیاید، اگر چه سفارش شده است کوتاه آمدن از طرف زن به خاطر داشتن روحیه لطیف و محبت‏آمیز شروع شود. مرد هم نباید به خاطر داشتن روحیه خشن همیشه پیروز این اختلافات باشد.
4- اگر خدای ناکرده اختلافات عمیق می‏شود مطابق پیشنهاد کتاب انسان سازالهی یعنی قرآن کریم و تاکید روایات ائمه اطهار  (علیهم السلام) نمایندگانی از طرفین جمع شوند و به این مشکل خاتمه دهند.
5- از دخالت دادن و یا حتی مطلع کردن دیگران از این نزاع‏ها خودداری شود و حتی فرزندان هم نباید متوجه شوند که در روحیه لطیف آنها موثر خواهد بود. به لحاظ روان شناختی کودکانی که در مشاجره های پدر ومادر حکم قاضی را پیدا می کنند و توسط والدین در مشاجرات دخالت داده می شوند بیشتر در معرض اختلال های وسواس گونه قرار می گیرند .ابتدا بچه‏ها را به منزل اقوام یا همسایه ببرید، بعد با هم برای حل اختلاف گفتگو کنید.
6- در گفتگو سعی شود اختلافات و صحبت‏های قبل را به میان نکشند و همدیگر را به  خاطر گذشته یکدیگر ملامت نکنند و اقوام و خانواده یکدیگر را مورد اتهام قرار ندهند.
7- این را هر دو به یاد داشته باشند که اولین راه حل آخرین راه حل نیست و از به زبان آوردن کلمه طلاق در خانه خودداری نمایند، وقتی که طلاق به میان آمد بنیان خانواده به لرزه در می‏آید. همانطور که وقتی طلاق عملی شود عرش خدا به لرزه در می‏آید.